O kadar rezilsiniz ki; sizin de benim de iki kolum olduğuna şaşırıyorum, utanıyorum. Hiç kendinizden utanmaz mısınız mesela? Aynaların var oluşu bu yüzdendir oysa. Sizin için güzel olmak lüks halbuki. El sallarken robotlaşıyorsunuz.
O kadar rezilsiniz ki; sizin de benim de uzayan tırnaklarımız var, şaşıyorum, utanıyorum. Toprakla değil havayla kirletiyorsunuz onları. Sizin dışkınız bir hayvanın ki gibi gübre olarak kullanılmıyor. Boğazınıza kadar eşya için boğulun. Doğa da onların hiçbir hükmü yok. Tırnaklarınızı götüreceksiniz oysa.
O kadar rezilsiniz ki; sizin de benim de kirpiklerimiz aynı görevi görüyor, şaşıyorum, utanıyorum. Toz değil, soğan kokusu da değil kaçan neden yaşarıyor gözleriniz? Ağlamak sizde eğreti duruyor. Gülünce de çocuklara haksızlık ediyorsunuz.
O kadar rezilsiniz ki; size de bana da birer ruh tahsis edilmiş, şaşıyorum, utanıyorum. O kadar kabarmış ki tüyleriniz, derinize sığamıyor, sülüngillerden tavus kuşlarına küfrediyorsunuz. Sonra cevap olarak gelen sesiniz bir müzisyenin ölümüne sebep oluyor.
O kadar rezilsiniz ki; birgün size benzeyeceğim diye uykularım kaçıyor. Sizin de benim de rüyalarımız var, şaşıyorum, utanıyorum. Sizin kötücül ağzınız hayra yoruyor, donup kalıyorum.
O kadar rezilsiniz ki; bazı kelimeleri ortak kullanıyoruz, şaşıyorum, utanıyorum. Ayıp, derken ben sizin için de düşünüyorum.
Pek tabii bende yine sizler gibi sütle yıkanmadım. Kötü alışkanlıklarım vardı, birkaç tane daha eklenecek belki de. En azından küfür etmek yüklemleşecek cümlelerimde.
Biz sizinle, bir köprü de vicdan ve g.t korkusu arasında bir ayrıma giderken farklılaşacağız.
Firuze
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder