Soru kelimesi bir soru mudur?

"Şehir

Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin

bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.

Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;

-bir ceset gibi- gömülü kalbim.

Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?

Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,

kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,

boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.

Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.

Bu şehir arkandan gelecektir.

Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,

aynı mahallede kocayacaksın;

aynı evlerde kır düşecek saçlarına.

Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.

Başka bir şey umma-

Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,

öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de
Konstantinos Kavafis
(Çeviren: Cevat Çapan)"
Ne yazacağımı unuttum. Hay Allah! Artık aklımdan ne geçerse onu yazacağım. Aslında ne kadar standart bir şehir. Fotoğrafta görünen manzara hergün böyle. Trafik biraz daha beter olabiliyor aslında, ben sakin zamanına denk geldim. Bu standartlık içinde o arabalarda, o evlerde standart insanların yaşadığına karar vermiştim ama vazgeçtim. Çünkü hepimiz çok acayip varlıklarız. Delicesine, çıldırmışçasına olmadığımız insanlar olmaya çalışıyoruz. Hayatta hiçbir şey için bu kadar çabaladığımızı sanmıyorum. Bi'kendimizi sevemedik gitti arkadaş. Şahsen her ne kadar ben olmaktan başka bir şekil düşünemesem de kendim için bazen kendimden ciddi şekilde nefret ediyorum. Dışardan biri olsam ve kendim hakkımda bu kadar çok şey bilsem, kendimi bir odaya kapatır insanlardan uzak tutardım. Mümkün olduğunca uyuturdum kendimi. Kendime kitaplar okurdum. Bol bol resim yaptırır sıkça da yeşilin ve denizin olduğu yerlerde gezintiye çıkarırdım. Bir kedi alırdım, güvercin beslerdim. Rüyamda gördüğüm o pembe kafalı yeşil kuşu arardım. İnsanlarla iletişim hariç pek çok şey mümkün olurdu sanırım. Bu insanları sevmediğim anlamına gelmiyor. Kendimle bi'alıp veremediğim var, onu çözmeye çalışıyorum. Aslında başka bi'şehirde yenileneceğime inanıyorum. Konstantin Kavafis bunun öyle olmayacağını söylese de ben ona Tracy Chapman ile cevap veriyorum.
"You got a fast car
I want a ticket to anywhere
Maybe we make a deal
Maybe together we can get somewhere

Anyplace is better
Starting from zero got nothing to lose
Maybe we'll make something
But me myself i got nothing to prove..."
Olmadığım gibi olduğum hergün bulunduğum şehirden hep kaçacağım ondan eminim. Bedenim buralarda olsa da aldanmayın gerçekten beni bağlayan herşeye derin bir öfkeyle illaki hüzünle biraz da "şu an burada değilim" diyor olacak bir yanım...

Bu konuda yalnız değilim
Bence
Öyle miyim?