SARIL BANA

Herşeye bir dik duruş bu. Senin sarılman çiçek bahçelerini hep rengarenk bırakıyor. Hep güzel kokuyoruz. Cerenler güneşin peşinde koşturup duruyor. O kadar açız ki kestane kokularını takip ediyoruz. Sokağın köşesine uzanıyor kollarımız. Biz sarıldığımızda mükemmel oluyoruz.

Sonra bir genç adam, aşık olmayı yeni öğrenmiş henüz, bize bu şiiri hatırlatıyor:

"Bu yaşıma geldim içimde bir çocuk hala  Sevgiler bekliyor sürekli senden.  İnsanın bir yanı nedense hep eksik  Ve o eksiği tamamlayayım derken,  Var olan aşınıyor zamanla.  Anamın bıraktığı yerden sarıl bana.  Anıların kar topluyor inceden,  Bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.  Ama yine de unutuş değil bu,  Sızlatıyor sensizliği tersine.  Senin kim olduğunu bile bilmezken.  Sevgiden caydığım yerde darıl bana.

Metin Altıok "